ತೆಲಂಗಾಣದಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲ್ಪಡುವ "ಬತುಕಮ್ಮ" ಒಂದು ರೋಮಾಂಚಕ, ವರ್ಣರಂಜಿತ ಹೂವಿನ ಹಬ್ಬವಾಗಿದ್ದು, ಮಹಿಳೆಯರು ಬಹಳ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಹಬ್ಬವು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಪಾರ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಅದರ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಗುರುತಿನೊಂದಿಗೆ ಅಳಿಸಲಾಗದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಬತುಕಮ್ಮ, ಅಂದರೆ 'ಮಾತೃ ದೇವತೆ ಜೀವಂತವಾಗಿ ಬರುತ್ತಾಳೆ' ಎನ್ನುವುದು. ಮಳೆಗಾಲದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಕೃತಿಯು ನೀಡುವ ಸಮೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಇದು ಸಾರುತ್ತದೆ. ಹಬ್ಬವು ಮಹಾಲಯ ಅಮವಾಸ್ಯೆಯ ದಿನದಂದು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ, ಒಂಬತ್ತು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಬಹಳ ಸಡಗರದಿಂದ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪೇಢ ಅಥವಾ ಸದ್ದುಲ ಬತುಕಮ್ಮ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಬತುಕಮ್ಮನ ಅಂತಿಮ ದಿನವು ದಸರಾಕ್ಕೆ ಎರಡು ದಿನಗಳ ಮೊದಲು ಬರುತ್ತದೆ. ಮಹಿಳೆಯರು, ಹಬ್ಬದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ 'ಬತುಕಮ್ಮ'ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ನಂತರ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹಬ್ಬದ ಮೊದಲ ಐದು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಮಹಿಳೆಯರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಅಂಗಳವನ್ನು ಹಸುವಿನ ಸಗಣಿ ಬೆರೆಸಿದ ನೀರಿನಿಂದ ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಿ, ಅದರ ಮೇಲೆ ರಂಗೋಲಿ ಬಿಡಿಸಲು ಅಕ್ಕಿ ಹಿಟ್ಟಿನ ಹಿಟ್ಟನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. ನಂತರ ಅವರು ಹಸುವಿನ ಸಗಣಿಯಿಂದ ಬತುಕಮ್ಮವನ್ನು ತಯಾರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಶಂಕುವಿನಾಕಾರದ ಉಂಡೆಗಳನ್ನು ಇಡುತ್ತಾರೆ. ಹಬ್ಬದ ಕೊನೆಯ ದಿನದಂದು, ಮನೆಯ ಪುರುಷರು ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ 'ಗುಣುಕ', ‘ತಂಗೆಡು', 'ಚಾಮಂತಿ' ಮುಂತಾದ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ನಂತರ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರೂ ಅವುಗಳನ್ನು ರಾಶಿಯಲ್ಲಿ ಜೋಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬತುಕಮ್ಮವನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುವುದು ಒಂದು ಜಾನಪದ ಕಲೆಯಾಗಿದ್ದು, ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ತಯಾರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. "ತಾಂಬಳನ್" ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಹಿತ್ತಾಳೆಯ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ, ವಿವಿಧ ಬಣ್ಣಗಳ ಹೂವುಗಳನ್ನು ವೃತ್ತಾಕಾರದ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಜೋಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಒಂದರ ಮೇಲೊಂದು ಪದರ. ಬತುಕಮ್ಮ ಕ್ರಮೇಣ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ರೋಮಾಂಚಕ ಮತ್ತು ವರ್ಣಮಯವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಆಚರಣೆಗಳು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಉಳಿಯಲು ಯುವ‌ಜನತೆಗೆ‌ ಇದರ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಸಾರುವ ಕೆಲಸ ಆಗಬೇಕು.

✍ಲಲಿತಶ್ರೀ ಪ್ರೀತಂ ರೈ